Dovrebbe derivare da un soprannome originato dal termine latino
de plano, riferito a gente proveniente dalla pianura.
Si trova un esempio nel 1200 nel "Libellus historicus Ioannis De Plano Carpini, qui missus est Legatus ad Tartaros anno Domini 1246. ab Innocentio quarto Pontifice maximo".
Plano,
planu e
pranu sono comuni in Sardegna come nomi di luogo (
toponimi) come ad esempio su Pranu de Barànta e su Pranu de Camèdda, due località pianeggianti, a circa 1000 metri s.l.m. della montagna del Linas, nella Sardegna sud occidentale.
Come cognome è presente tra i firmatari della Pace di Eleonora, LPDE del 1388: Plano (de) Anthonius, ville Algueri (** Ville Algueri. Camella Bernardus, Bos Franciscus, Ferret Anthonius sindici, actores et procuratores. In die vigesima mensis Januarii, anno millesimo CCCLXXXVIII - 1388). Nella storia si ricorda Depilano Francesco Antonio, vescovo della diocesi di Iglesias (un tempo Sulcis), dal 1774 al 1781.
Il cognome
Deplano è tipicamente sardo, del cagliaritano e dell'ogliastra in particolare.
Deplanu, quasi unico, è sempre sardo, del cagliaritano.
De Plano, molto raro, ha un
ceppo nel lucchese ed uno a Roma.