Potrebbe trattarsi di una forma matronimica o
patronimica riferita a capostipiti la cui madre si fosse chiamata con il nome medioevale latino
Agretia, o il cui padre si fosse chiamato
Agretius, nomi entrambi di origini galloromane.
Dell'uso di questi nomi si ha un esempio nell'
Historiae Deorum Gentilium: "...de hac in Horta actum est. Agretius grammaticus eandem videtur facere Heben et Iuventam: Ab Iuventa, ait, dea quae Hebe graece dicitur, Herculis uxore, Iunium mensem appellatum, in libris priscorum se ait invenisse. Idem et in Fastis Ovidius, quod et in Annis et mensibus nostris etc. commodius retulimus. ..".
Il cognome
D'Agrezia, quasi unico, sembrerebbe avere qualche presenza nel barese e nel torinese.
Dagrezia, molto raro, è tipico del pavese.
Dagrezio, quasi unico, è del milanese.