Potrebbe derivare dal nome medioevale
Britellus, una forma
ipocoristica del cognomen latino
Britus (britannico o bretone), che potrebbe essere stato portato da un legionario romano veterano della campagna in Britannia, o del nome germanico
Brito. Dell'uso di questo nome si ha un esempio : "... Verum, quod rursus ad castrum seu oppidum, S. Bernardi natalitium, Fontanas spectat, cavendum monet Manricus, ne ultra meritum nobilitetur, et locis aliis eidem annexis locupletetur. «Recentiores, inquit, dum oppidum patris legunt, comitatum confingunt, et plures alios pagos illi adjungunt, queis e Fontanis Tescelinus jura daret,» citatur ab ipso Brito, qui chronicon Cisterciense idiomate Lusitano vulgavit, ...".
Si trova un certo
Britellus de Ambreres (Cambridge) tra la fine del 1200 e gli inizi del 1300.
Il cognome
Britelli sembrerebbe specifico del romano.