Potrebbe trattarsi di un matronimico della forma femminile del nome franco Arutius, di cui si ha un esempio in un atto di donazione all'Abbazia di Cluny dell'anno 871: "...Et in villa a La Valle, dono unum mansum ubi Udulbertus manet, cum omnibus appendiciis suis: [tali conditione ut si commutare voluerit uxor mea, pro illo det unum mansum qualem voluerit de istis duobus, illum scilicet qui conjacet in villa Arfolia, ubi Arutius manet, cum omnibus appenditiis suis;] aut illum qui conjacet in villa Roca, cum omnibus appenditiis suis....".
Il cognome Aruta ha un grosso nucleo nel napoletano ed un ceppo a Palermo.