Dovrebbe derivare dal nome longobardo
Anticus, citato ad esempio da Paolo Diacono nella sua
Historia Longobardorum: ".. Hac tempestate Iustinianus Augustus Romanum imperium felici sorte regebat. Qui et bella prospere gessit et in causis civilibus mirificus extitit. Nam per Belisarium patricium Persas fortiter devicit, perque ipsum Belisarium Wandalorum gentem, capto eorum rege Gelismero, usque ad internicionem delevit Africamque totam post annos nonaginta et sex Romano imperio restituit. Rursumque Belisarii viribus Gothorum in Italia gentem, capto Witichis eorum rege, superavit. Mauros quoque post haec Africam infestantes eorumque regem Amtalan per Iohannem exconsulem mirabili virtute protrivit. Pari etiam modo et alias gentes belli iure conpressit. Quam ob causam propter horum omnium victorias, ut Alamannicus, Gothicus, Francicus, Germanicus, Anticus, Alanicus, Wandalicus Africanusque diceretur, habere agnomina meruit...".
Potrebbe anche derivare da una forma
aferetica del nome longobardo
Nanticu, di cui si ha un esempio nel
Codex Diplomaticus Cavensis nell'anno 898, dove tra i testimoni di una dichiarazione di proprietà compare: "..+ ego Nanticu filio Tuntuli teste subscripsi ..".
Il cognome
Antico ha vari ceppi, nel padovano, veneziano e rodigino, nel pescarese e teatino, nel salernitano, nel Salento, nel reggino e nel siracusano e palermitano.
Antiga è veneto, del trevisano.